مات ءِ مہر

من پکر کرتہ من سکیں مزن جگرے آں ، بلے گوں شہید خدا نُور ءِ ماس ءِ دل ءِ درداں دل دُچار کپتوں ۔آئی ءِ پریادان آسن ھم آپ کرت انت۔

منی ارس ھم شتور گپت انت ۔

ماس ءَ گُشت:چہ ھُدا نور ءِ درداں من وتی پس و ماس ءِ نام پراموش کرتگ انت۔ چہ ھُدا نور ءِ درداں ، من لوگ ءَ ڈن رواں ءُ سردیں آپ وتی دل ءِ سرا ریچاں کہ بلکین منی دل آرام بہ گِیپت، بلے منی دل سرد نہ بیت۔